البته ماهی سلطان ابراهیم با سرخو تفاوت های زیادی دارد و اصلا با هم قابل مقایسه نیستن.
و اگر سلطان ابراهیم تو بازار به اسم سرخو فروش میره علتش اینه که رنگ این ماهی قرمز
مایل به صورتی است.
این ماهی علاوه بر این که بصورت صید سُنتی و تازه با نگهداری پودر یخ برای
فروش در بازارها عرضه می گردد،یکی از ماهی های صید صنعتی هم هست و به صورت منجمدهای
کارتنی وارد بازار می شود.
ماهی سلطان ابراهیم گوشت بسیار خوشمزه ای دارد ولی در زیر شکم این ماهی،تیغ های
خشک و خطرناکی وجود دارد که البته هنگام خوردن این ماهی به سهولت از گوشتش قابل
تفکیک است.این نکته رو باید یادآور بشم که تیغ های این ماهی خیلی خشک هستن و اگر
این ماهی رو خریداری کردید با حوصله از گوشت ماهی بخورید تا خدائی نکرده تیغش در گلویتان
گیر نکند.
ماهی سلطان ابراهیم فقط برای سرخ کردنی در روغن مناسب است و بهتر است برای هیچ نوع
غذای دیگری از آن استفاده نکنید.
تغذیه ماهی سلطان ابراهیم از صدف های کوچک است و این مسئله باعث شده تا
گوشتش مزه و بوی خاصی داشته باشد و طرفداران خاص خودش را داشته باشد.(ماهی
سلطان ابراهیم بوی بسیار تندی دارد و به همین خاطر همه طالب این ماهی نیستن)
اگر این ماهی رو از بازار خریدید که دو عدد آن یک کیلو گرم بود بهتر است از قسمت
کمر بشکافید و به دو قسمت تقسیم کنید تا در هنگام سرخ کردنی بهتر سرخ شود.
ولی اگر ۴ تا ۵ عدد این ماهی یک کیلو گرم بود ماهی هارو از زیر شکم بشکافید و بصورت
یه تیکه سرخ کنید.
برای تشخیص دادن تازگی این ماهی ،باید دقت کنید که رنگ قرمزی این ماهی به سفیدی
نکشیده باشد.آبشش ماهی باید قرمز پررنگ باشد و بدن ماهی باید سفت باشد و شکمش
شل و لهیده نباشد.
اگر ماهی سلطان ابراهیم رو قبل از سرخ کردن در آبلیمو بخوابونید و با پودر سوخاری و پودر
سیر سرخ کنید بوی تند این ماهی مهار می شود.
